دوستان عزیز سلام
مدتی است که بین من و  فضای شعر و شاعری فاصله ای وحشتناک افتاده است... چه کنیم گرفتاری های روزگار مجال نمی دهد. به قول قیصر امین پور که گفت:

 گفتی غزل بگو چه بگویم مجال کو؟
شیرین من برای غزل شور و حال کو؟

باور کنید گاهی دلم برای یک قطعه شعر چنان تنگ می شود که نگو و نپرس ... به هر حال بعد از مدتها امروز این غزل نصفه نیمه را تقدیمتان می کنم

بهار خاطره‌ی ما همیشه طوفانی است
و تا کنار محبت چه راه ... طولانی است

قسم به تیرگی دلنشین شبهایم
که با خیال تو هر شب عشای ربانی است

غزل برای تو یک گوشه از نیاز من است
ولی چه سود که تکرار دل پریشانی است
  

دلم گرفته ز هستی و حیف،‌ چشمانت
تمام هستی ما بوده است و حالا نیست

بریده‌ای مگر از ما.. ؟ چنین قرار نبود !!
بریدن از تو  ــ خدایا ــ خیال شیطانی است

« هزار وعده ی خوبان یکی وفا نکند »
گمان کنم که به توصیف توست .. آیا نیست؟

به زیر چتر نگاهت مرا پناه بده
هوای خانه ی چشمم هنوز بارانی است

                                                                         شاد باشید