سفارش تبلیغ
صبا ویژن
لوگوی سایت
http://labgazeh.persiangig
.com/image/13lab.jpg

نقل مطلب از این وبلاگ با ذکر منبع موجب سپاسگزاری است .
بازدید امروز: 47
بازدید دیروز: 74
بازدید کل: 1369026
دسته بندی نوشته ها شعر گونه ‏هایم
بـی‏ خیال بابـا
دیار عاشقی ها
دل نوشتـــه ‏ها
شعــرهای دیگران
خاطـــرات
پاسخ به سوالات
فرهنگی‏ اجتماعی
اعتقـادی‏ مذهبی
سیاست و مدیریت
قــرآن و زنـدگــی
انتقــــادی
مناسبت ها
حکایــــات
زنانـه هـــا
دشمن شناسی
رمان آقای سلیمان!
همراه با کتاب
بازتاب سفرهای نهادی


اطلاع از بروز شدن

 



گزارش های خبری
گفت‌وگو با خبرگزاری فارس
بخش خبری شبکه یک
روایتی متفاوت از حضور خدا
باز هم خبرگزاری فارس
خدای مریم! کمکم کن
ارتش مهد ادب است
سوم شعبان. جهرم
خبرگزاری کتاب ایران
سوال جالب دختر دانشجو
رضا امیر خانی و آقای سلیمان
فعالیت قرآنی ارتش
خبرگزاری ایکنا
چاپ چهارم آقای سلیمان
برگزیدگان قلم زرین
گزارش: جهاد دانشگاهی
گزارش: سانجه مشهد و دادپی
مصاحبه: خبرگزاری ایسنا
مصاحبه: سبک زندگی دینی
گزارش: همایش جهاد دانشگاهی
مصاحبه: وظیفه طلاب
پیشنهاد یک بلاگر
شور حسینی ـ شهرزاد


زخمه بر دل.. ناله از جان



دوستان عزیز

این مطلب را آنقدر نشر دهید تا غلطی که متاسفانه در رسم الخط فارسی در فضای مجازی باب شده و می‌تواند به دیکته‌ی فارسی هم سرایت کند برچیده شود.

در کتابت فارسی، اضافه‌ی مالکیت (ه) ندارد و با کسره تلفظ و نوشته می‌شود. یعنی باید بگوییم کتابِ مجید، نه کتابه مجید...

بنابراین:

ننویسیم  مادره من... بنویسیم مادر من

ننویسیم  دوسته فلانی... بنویسیم دوست فلانی

ننویسیم دوسته پسره او... بنویسیم دوست پسر او

ننویسیم  ماشینه بنزه همسایه... بنویسیم ماشین بنز همسایه

ننویسیم دسته خدا بالایه دست‌هاست... بنویسیم دست خدا بالای دست‌هاست

ننویسیم پایه خود را از گلیمه خود درازتر نکن... بنویسیم پای خود را از گلیم خود درازتر نکن

 روشن است که وقتی می‌نویسیم دسته، معنا متفاوت می‌شود و به معنای دسته‌ی یک چیز است. یا اگر بنویسیم پایه، معنا متفاوت می‌شود و به معنای ستون و اساس می‌آید. و وقتی می‌نویسیم دوسته، مادره، کتابه فقط در تلفظ عامیانه به معنای اشاره به هرکدام از اینهاست. یعنی آن دوست، آن مادر، آن کتاب و...

 

پ ن: امیدوارم فرصتی پیش بیاید با صرف نظر از فواید فضای مجازی، در باب آفت‌های شکلی و محتوایی آن هم چیزی بنویسم.