سفارش تبلیغ
صبا ویژن
لوگوی سایت
http://labgazeh.persiangig
.com/image/13lab.jpg

نقل مطلب از این وبلاگ با ذکر منبع موجب سپاسگزاری است .
بازدید امروز: 52
بازدید دیروز: 16
بازدید کل: 1384337
دسته بندی نوشته ها شعر گونه ‏هایم
بـی‏ خیال بابـا
دیار عاشقی ها
دل نوشتـــه ‏ها
شعــرهای دیگران
خاطـــرات
پاسخ به سوالات
فرهنگی‏ اجتماعی
اعتقـادی‏ مذهبی
سیاست و مدیریت
قــرآن و زنـدگــی
انتقــــادی
مناسبت ها
حکایــــات
زنانـه هـــا
دشمن شناسی
رمان آقای سلیمان!
همراه با کتاب
بازتاب سفرهای نهادی


اطلاع از بروز شدن

 



گزارش های خبری
گفت‌وگو با خبرگزاری فارس
بخش خبری شبکه یک
روایتی متفاوت از حضور خدا
باز هم خبرگزاری فارس
خدای مریم! کمکم کن
ارتش مهد ادب است
سوم شعبان. جهرم
خبرگزاری کتاب ایران
سوال جالب دختر دانشجو
رضا امیر خانی و آقای سلیمان
فعالیت قرآنی ارتش
خبرگزاری ایکنا
چاپ چهارم آقای سلیمان
برگزیدگان قلم زرین
گزارش: جهاد دانشگاهی
گزارش: سانجه مشهد و دادپی
مصاحبه: خبرگزاری ایسنا
مصاحبه: سبک زندگی دینی
گزارش: همایش جهاد دانشگاهی
مصاحبه: وظیفه طلاب
پیشنهاد یک بلاگر
شور حسینی ـ شهرزاد


زخمه بر دل.. ناله از جان



سیب لبخند

پنج شنبه 86 خرداد 10

بعد از یک دوره ی بی شعری که می دونین برای شاعر بدتر از دوره ی  بی شعوریه...

این غزل تقدیم به شما عزیزان

 

سیب لبخنـد

 

سیب لبخند تو یک خواهش بی پرهیز است

که دل از وسوسه‌ی چیدن آن لبریز است

 

کاش می‌شد همه‌ی عمر بهاری باشیم

بدترین دغدغه‌ی خاطر من پائیز است

 

سخت باشد که برای تو دل و جان ندهیم

هر چه در  راه تو تقدیم شود ناچیز است

 

گفته بودم که دلم لک زده‌ی حادثه‌ای است

ولی امروز از این حادثه‌ها لبریز است

 

اینهمه شعر و غزل گفتم و احساس نشد

میخ کوبیدن در سنگ ملال آمیز است

 

مردم از کوردلانی که نمی‌فهمندم

کو نگاهی که پر از حس خیال انگیز است؟!


و یک غزل...

جمعه 86 فروردین 17

احساس های مهتابی

کنار آبی دریا و اوج بی آبی
و موج های پر از های و هوی گردابی
چقدر سرد شدی آفتابی دیروز
به سقف ریخته ی عمر من نمی تابی؟
کبوتران چه غریبانه عشق می چینند
میان شرجی احساس های مهتابی
و ماهیان تو شاعر چه شد که رقصیدند
"به شب نشینی خرچنگ های مردابی" (1)
چه انتظار ز مردان ساحل خشکی است
که شوم شب پره هاشان شبیه مرغابی
چقدر خسته ی یک واژه می شوم گاهی
به کام تشنه ی شعرم نمی رسد آبی
نگفته ام غزلی.. دیر می شود؟ بشود
غزالکم.. غزلم را تو بر نمی تابی
تمام حس سرودن به لحظه ای بند است
به تاب لحظه ای و لحظه های بی تابی 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- محمد علی بهمنی:
به شب نشینی خرچنگ های مردابی
چگونه رقض کند ماهی زلال پرست  


چقدر فاصله

چهارشنبه 85 اسفند 16

این مطلب را یکشنبه سی و یکم اردیبهشت 1385ساعت 15:12  در وبلاگ قبلی ام نوشته بودم که امروز به اینجا منتقلش می کنم 

سال هاست که با شعر انسی عجیب دارم.. با این حال هرگز حاضر نمی شدم چیزی به عنوان مجموعه ی شعر چاپ کنم ... اما بالاخره با اغفال دوستان ناباب!! مرتکب اشتباه شدیم و یک مجموعه ی شعر تحت عنوان " چقدر فاصله "  به دست چاپخانه دادیم و اخیرا چاپخانه آن را به دست ما.... 

 غزلی که نام کتاب از آن اقتباس شده را به شما عزیزان تقدیم می کنم 

اگر چه لب نگشودی هوای صد گله داری
و از عبور نگاهم، چقدر فاصله داری

به کوچه‌های تو دیدم هزار و یک دل زخمی
چگونه با دل مردم چنین معامله داری؟

اگر چه قافله‌ای از میان معبر چشمت
یکی نرفته سلامت .. هزار قافله داری

نگاه مخفی و دزدانه ی تو با دل من گفت:
هنوز هم که هنوز است قصد غائله داری

ملول شعر چو آتش فشان خویشم و .. اما
تو در تحمل بغضم .. عجیب حوصله داری

از اینکه قبله‌ی من می‌شود همیشه نگاهت
مکن گلایه که‌ آنجا فضای  نافله داری

                                  تهران - مرداد ۱۳۸۱ 


شعر

چهارشنبه 85 دی 27

این مطلب از وبلاگ قبلی ام ( لبگزه ی بلاگفا ) به اینجا منتقل شده است
دوشنبه بیست و یکم شهریور 1384ساعت 18:2
 
 غزلی تقدیم به دوستان عزیز

بدون تو 

حس می کنم خزان خودم را بدون تو
فردا بگو چه می شود آیا، بدون تو 

آیا مرا به وادی دیگر نمی برند؟
   خون واژه های زخم غزل ها، بدون تو 

چون شمع، پای عاشقی ام آب می شوم
 در اشتیاق روی تو...

                                          اما بدون تو 

  دیگر منی نمانده بنازد به عاشقی
       خاکم به سر، نه ... بر سر دنیا بدون تو 

خود را تباه می کند آن کس که عمر را
 آویخت پای هرزه علف ها بدون تو 

هر شب به حس بی تو شدن باز، می شود
 کابوس شهر فاجعه پیدا، بدون تو 

پایان روزگار؟ نه، پایان من رسید
 یا زندگی کنار تو  و ...
                                   یا بدون تو

 دیگر تمام پنجره‌ها خاک می‌خورند
 حتی میان آبی دریا بدون تو 

افتاد پلک از تپش، آئینه مات شد
      دیگر نمانده روی تماشا بدون تو

                                                    تهران خرداد 1384


گریه

چهارشنبه 85 دی 27

این مطلب از وبلاگ قبلیم ( لبگزه ی بلاگفا ) با اینجا منتقل شده است
شنبه هشتم مرداد 1384ساعت 21:23 

 

چرا نباید گریست؟ 
وقتی
تنور عقل و
فلسفه
داغ
است
و آتشکده عشق و دل

خاموش
...

چگونه می توان
نگریست؟
وقتی

هرروز
آدمک‌هایی به تو
لبخند می‌زنند
که زمستان
عشق‌اند
و بهار
توهم...

چرا نباید گریست؟

وقتی آدم‌ها
آدمک‌
می‌شوند
و انسان
ها...
ماشین ..!؟
 
چرا نباید گریست!؟
 
وقتی چشم‌هایمان ابریست

آدمک ها

چهارشنبه 85 دی 27

 

انتقال یافته از وبلاگ قبلی ام لبگزه ی بلاگفا

سه شنبه یازدهم مرداد 1384ساعت 23:4 

 

جز غبار دروغ و فریب ...
      پراکنده نیست
        در هوای شهر آدمک‌های آهنی
               و 
              روبات‌های فریبا...
اینان  

 با تو
   راه می‌روند
     می‌‌گویند
       می خندند..
           ولی هرگز
           دل نمی‌دهند

                   اینان
                     اصلاً دل ندارند که . . .  
                                     
 ***
دست و پایت را
         گم می‌کنی
              هول می‌شوی
                    و
                 آب دهانت
                         خشک!
 باور نمی‌کنی
     که این یکی
          آدم است..   نه آدمک
              انسان است ..  نه روبات
                  گریه کردن بلد است
                   و
                   اشک می‌ریزد 

 باور نمی‌کنی!
       به تماشا می‌نشینی
           این توهم 
              به واقعیت
                         درآمده را
              این خواب 
                        دربیداری را 
                               ***

     اشک می‌ریزد
            آری... اما
                   گونه‌های تو را
                             خیس می‌‌کند


شعر

سه شنبه 85 دی 26

انتقال از وبلاگ قبلی در لبگزه ی بلاگفا یکشنبه نوزدهم تیر 1384ساعت 14:6 

بی تکلف و بی ریا و فارغ از قیل و قال های شاعرانه
                 یک غزل دیگر تقدیم به شما :

کجایی دوست جایت سبز تنهایم نمی دانی
ولبریز توأم از چشم ما هر چند پنهانی
کجایی دوست احوالی سراغی گوشه ی چشمی
نمی گفتی مگر با من همیشه سبز می مانی؟
دلم تنگ است و رد پای احساسی نمی بینم
زبانم لال ... شاید از محبت ها پشیمانی
دلم می خواست با چشم تو گاهی همسفر باشم
ولی ترسیدم از طی مسافت های طولانی
نمی دانم .. نمی دانم چرا روی از تو پوشیدم
خجالت می کشیدم از تو و دیدار پنهانی
ببخش ای نازنین بر من خطای دیدگانم را
غلط کردم نفهمیدم چه شد آن روز بارانی


بدون

شعر

سه شنبه 85 دی 26

انتقال یافته از وبلاگ قبلی ام لبگزه ی بلاگفا:
        تقدیم به  محمد علی بهمنی 
              
    بزرگ شاعر ساحل و دریا  که گفت:
                                         گاهی دلم برای خودم تنگ می شود

وقتی حصار غربت من تنگ می شود ..    هر لحظه بین عقل و دلم جنگ می شود
از بس فرار کرده ام از خویش خویشتن      " گاهی دلم برای خودم تنگ می شود" 
گاهی به ترکتازی شعرم خوشم ولی        گاهی کمیت شاعری ام لنگ می شود
هرچند می شکیبم بر عشق" باز هم        گاهی دلم اسیر دلی سنگ می شود
گر یک نظر به روی شما کرد یار ما               دنیای عشق با تو هماهنگ می شود



بدون

شعر

سه شنبه 85 دی 26

سه شنبه بیست و هشتم تیر 1384 ساعت 15:23   

یک کار دیگه از خودم با همون ریتم قبلی

خسته نشید کارای دیگه ای هم هست که تقدیم حضورتون می کنم

 
فریبم می‌دهد هردم، فریبائی چشمانی
و افسونم کند افسانه‌ی زلف پریشانی

به روی ما که مشتاقیم، گاهی چهره‌ای بگشا
بتاب امشب به بام ما، که مثل ماه می‌مانی
 

اگر هستم وگر مستم برای تو، به یاد توست
دریغ ازمن مکن جانا محبت‌های پنهانی

به آتش می‌کشی ما را خیالی نیست می‌سازم
و در مهر تو می‌سوزم: که حق داری بسوزانی

عجب موئی ، عجب روئی ، عجب آوای دلجوئی
غزال من ، چه می‌گویی که از صیدت نمی‌دانی؟

نمی‌دانی که هر جا می‌روی، دل پیش پای توست؟
و اشکم، هر دم آرد یاد از شبهای بارانی

میان راز ما؟  آری قلم  نامحرم است اما
تو می‌دانی که می‌دانم و می‌دانم که می‌دانی

و می‌دانم که در این دوره گردی‌های مرد افکن
به پایان می رسد این فصل، 
این فصل زمستانی

قسم بر موج، موجم من، پر از هنگامه احساس
دلم لبریز دریا هاست، دریاهای طوفانی

 


شعر

دوشنبه 85 دی 25

دوشنبه سیزدهم تیر 1384ساعت 22:27 

 

این هم یکی از کارهای قدیمی 

 

دلم برای تو تنگ است یار دیرینم
 و عاشقی چه قشنگ است یار دیرینم

غزل به وصف تو - انگار - خاک بر سر شد
 و پای قافیه لنگ است یار دیرینم

چه گویم از دل خویش و نگاه نازک تو 
 که مثل شیشه و سنگ است یار دیرینم

ترا به لحظه پر اضطراب می خوانم 
 بیا چه جای درنگ است یار دیرینم

قسم به سقف نگاهی که ریخت بر سر من 
 دلم برای تو تنگ است یار دیرینم


<      1   2   3      >