نوشته شده در وبلاگ قبلی ... یعنی لبگزه ی بلاگفا
پنجشنبه بیست و پنجم آبان 1385 ساعت 11:10 

سعید عزیز پرسیده است:
سلام .خسته نباشین..یک سوال دارم و اون اینه که آیا در خود قرآن آیه ای هست که در آن در مورد تولد پیامبر(ص) پیش بینی کرده باشد؟؟در ادیان دیگر چطور؟؟؟؟

 البته منظور سعید برایم مشخص نیست چون قرآن بعداز تولد پیامبر  و همراه با رسالت وی یعنی از 40 سالگی ایشان به بعد نازل شده است. بنابراین پیش گویی ولادت آن حضرت در قرآن مفهوم ندارد. اما قرآن با پیامبر از یکدیگر جدا نمی شوند و در جای جای قرآن ذکر پیامبر وحود دارد. با این حال اگر منظور صرفاً آیه ای است که در زمینه بشارت گذشتگان به آمدن پیامبری به نام محمد صلی الله علیه و آله وسلم باشد، در آیه ی 6  سوره‌ی صف از زبان حضرت عیسی مژده‌ی ظهور و رسالت پیامبر بعد از خویش به نام احمد را بیان می کند: و اذ قال عیسی ابن مریم یا بنی اسرائیل انی رسول الله الیکم مصدقا لما بین یدی من التوراة و الانجیل و مبشراْ برسول یأتی من بعدی اسمه احمد فلما جائهم بالبینات قالوا هذا سحر مبین
یعنی: وقتی عیسی به بنی اسرائیل گفت من فرستاده ی خدا به سوی شما هستم که تورات را تصدیق می کنم و به فرستاده ای به نام احمد نوید می دهم که بعد از من می آید. اما وقتی او دلایل محکم را برایشان آورد گفتند سحری آشکار است. 

البته سایر کتاب های آسمانی به ویژه تورات و انجیل به بعثت پیامبری دیگر اشاره داشته اند که به اعتقاد من منظور از او ، همان پیامبر اسلام یعنی حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم است. زیرا می دانیم که کتاب های مقدس فعلی، همان وحی واقعی الهی و کتابی که موسی و عیسی آورده اند نیست و به گواهی تاریخ و همچنین محتویات آنها، مورد تعرض و تحریف قرار گرفته اند. بنابراین نمی توان انتظار داشت که با صراحت کامل ظهور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم را بشارت داده باشند.
با این حال در همین کتاب های تحریف شده عباراتی دیده می شود که اشاره قابل ملاحظه ای به ظهور این پیامبر بزرگ دارد. من چند نمونه را می آورم و علاقمندان را به کتاب های مفصل در این زمینه ارجاع می دهم:

ــ در تورات، سفر تکوین، فصل 17 می خوانیم: « و ابراهیم به خدا گفت ای کاش اسماعیل در حضور تو زندگی نماید ... و در حق اسماعیل (دعای) تر ا شنیدم. اینک به او برکت دادم و او را بارور می گردانم و به غایت زیاد خواهم نمود و دوازده سرور تولید خواهد نمود و او را امت عظیمی خواهم نمود»

ــ و باز در تورات، سفر تثنیه، بخش 33  آمده است: « و این همان برکتی است که موسی آن مرد خدا قبل از مرگ خویش بنی اسرائیل را (بدان) مبارک نمود... خدا از سینا آمد و از ساعیر بر آنان پرتو افکند و از کوه فاران نور افشانی نمود »
سینا محل سخن گفتن خدا با موسی است؛ ساعیر کوه های فلسطین است و اشاره به عیسی دارد و بالاخره فاران ، نام قدیم سرزمین مکه است. ( معجم البلدان حموی، ج4، ص 225 )

ــ در انجیل یو حنا، باب 14 الی 16  می خوانیم : « اگر شما مرا دوست دارید احکام مرا نگاه دارید و من از پدرم خواهم خواست و او تسلی دهنده‌ی دیگر به شما خواهد داد که تا به ابد با شما خواهد ماند...

و چون آن تسلی دهنده بیاید که من از جانب پدر به سوی شما خواهم فرستاد یعنی روح راستی که از طرف پدر می آید او درباره‌ی من شهادت خواهد داد...
لیکن به شما راست می گویم که برای شما مفید است که من بروم؛ زیرا  اگر من نروم آن تسلی دهنده به نزد شما نخواهد آمد. اما اگر بروم او را به نزد شما خواهم فرستاد... اما چون او یعنی روح راستی بیاید او شما را به تمامی راستی ارشاد خواهد نمود، زیرا که او از پیش خود سخن نخواهد گفت بلکه هر آنچه می شنود خواهد گفت و شما را به آینده خبر خواهد داد » 

جالب است که قرآن در باره ی اهل کتاب می گوید: الذین آتیناهم الکتاب یعرفونه کما یعرفون ابنائهم و ان فریقاْ منهم لیکتمون الحق و هم یعلمون
یعنی:  آنان که کتاب ( آسمانی ) به ایشان داده ایم، او  ( یعنی محمد ) را مانند فرزندانشان می شناسند؛ اما گروهی از آنان با اینکه به حق علم دارند، آن را کتمان می کنند.

بدیهی است که این عبارت به معنای آشنایی آنان با پیامبر از روی پیش گویی های کتاب های آسمانی شان است. روایت است که عبدالله بن سلام از دانشمندان یهود، در باره ی پیامبر گفت: انا اعلم به منی بابنی
یعنی: من او را بهتر از فرزندم می شناسم. و سپس به آن حضرت ایمان آورد و مسلمان شد.