شیطنت یک سایت خبری باعث شد پست گذشته، بیش از حد در فضای مجازی انتشار یابد و اظهار نظرهای متفاوت بینندگانی را به دنبال داشته باشد. این در حالی است که معمولاً گستره‌ی مخاطبان این وبلاگ، علی القاعده تعدادی محدود از دوستان خاص من هستند که هم با قلم و هم با نوع تفکر فرهنگی و سیاسی‌ام آشنایی دارند.

به هر حال با توجه به نظرات دوستان و و به درخواست برادر عزیزم عارف حسینی این توضیح را باید اضافه کنم که هرگز قصد توهین به کسی را نداشته و ندارم و پست مزبور ملغمه‌ای از طنز و تحلیل بوده است که بدون گرایش خاص سیاسی نوشته شده است. به همه‌ی این هشت نامزد احترام می‌گذارم و هرکدام را در حد و اندازه‌ای قبول دارم... از جمله آقای حداد عادل که به شخصیت فرهیخته و فرهنگی ایشان اعتقاد راسخ دارم، اما خب با زبان طنز و شوخی گفته‌ام که به جای پست خطیر ریاست جمهوری بهتر است که به فعالیت‌های فرهنگی بپردازند.

در مورد برادر عزیزم جناب آقای مهندس غرضی هم که از قضا روزگاری با ایشان مراوده‌ای داشته‌ایم و نان و نمکی با هم خورده‌ایم، باید بگویم که فحوای جمله‌ی مزبور توهین به ایشان نیست. منظورم از شوخی این بوده است که چون غالب مردم او را نمی‌شناسند، رأی آوردنشان بیشتر به شوخی می‌ماند. و گرنه جدای از روابط شخصی گذشته‌ام با وی، ادبیات تبلیغاتی‌اش را بسیار می‌پسندم و معتقدم از سادگی و صداقتی برخوردار است که بر دل‌ها می‌نشیند و مردم اگر به او رأی هم ندهند، او را دوست خواهند داشت... درست مثل من...