نوشته شده در وبلاگ قبلی ... یعنی لبگزه ی بلاگفا
دوشنبه بیست و هفتم آذر 1385 ساعت 7:16 

با اینکه شهریور آنجا بودم
و با اینکه حسابی هم گدایی کردم
اما کم آوردم
نه اینکه او کم داده باشد
نیاز و توقع من روزافزون و زیاد است
او هم که کم نمی آورد
این همه ... گدا را راضی می کند
آخر او ... هم رضاست  و هم مرتضی
سلام بر تو ای علی بن موسی الرضا المرتضی

و حالا...  باز هم می روم
فقیرم و می روم برای گدایی
می روم عجز خود را اعلام کنم
و مولایی او را اقرار...
می روم بگویم:
فقیر و خسته به درگاهت آمدم .. رحمی
که جز ولای توأم نست هیچ دستاویز

مگر نه آنکه موسم حج است ؟
و مگر نه آنکه دیدارش حج فقراست
پس می روم دست دراز کنم
و البته منتظر مزد نمی مانم
که حافظم چنین یاد داد :
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن
که خواجه خود روش بنده پروری داند