و امروز..
یک نشانه‌ی دیگر اضافه خواهد شد
بر درخت عمری که هرجور حساب کنی
خم شده است و سر به زیر دارد
و چه نزدیک‌تر شده‌است به زمین..
و من اینک.. بیشتر از پارسال..
حس می‌کنم بوی خاک را..

پ ن: تاسف نمی‌خورم برای آنچه از دست داده‌ام.. گریه می‌کنم برای آنچه به دست نیاورده‌ام.. و خانه‌ی فردایی که هنوز آبادش نکرده‌ام..