اطلاع از بروز شدن
چهارشنبه 88 آبان 13
دیروز جلسه‌ای داشتیم در مورد تهیه‌ی یک فیلم سینمایی با موضوع دفاع مقدس و تجلیل از حماسه‌های نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران.. جمال شورجه، نویسنده و کارگردان دوست‌داشتنی و متعهد سینما و تلویزیون، محمد صادق آذین، مدیر تولید بسیاری از سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی مطرح ازجمله سریال یوسف پیامبر، روح الله برادری تهیه کننده‌ی سینما و تلویزیون و فرهاد توحیدی فیلمنامه‌نویس و دوسه نفر دیگر در دفتر کارم میهمان من بودند.. البته میهمان بدون خرج؛ چون نه برای ناهار ماندند و نه پذیرایی جانانه‌ای شدند. بنده‌های خدا به یک چایی قناعت کردند و حتی متوجه نشدم که آیا همراه چایی شوکولاتی یا قندی خوردند یا نه..
بعد از مذاکرات خوبی که داشتیم چون این دوستان در سیما فیلم هم دستی دارند و در تهیه و تولید آثار تلویزیونی کار می‌کنند، در مورد برنامه‌ها و فیلم‌های تلویزیون هم صحبت شد.. البته من سر صحبت را باز کردم و نسبت به این موضوع انتقاد داشتم که ظاهراً بیش از اینکه دنبال تولید برنامه‌های محتوایی و ارزشمند باشیم دنبال جذب مخاطب بیشتر و به اصطلاح سینمایی‌ها دنبال گیشه هستیم. واقعاً آیا درست است که برای جذب مخاطب، مروج و اشاعه‌گر این‌همه بی‌بندوباری و آموزه‌های زشت نامتناسب با شئون دینی و ملی خود باشیم؟ این درست است که با نمادها و دیالوگ‌های لجام گسیخته و اختلاط‌های پر از هرزه‌گی و لودگی، عفت عمومی خانواده‌ها و جامعه را خدشه‌دار کنیم؟
یکی از دوستان همان حرف (بخوانید بهانه‌ی) همیشگی را تکرار کرد که وقتی این‌همه کانال ماهواره‌ای، سایت اینترنتی و حتی سی‌دی‌های کذایی در دسترس مردم است، باید کاری کرد که توجه و گرایش مردم به سمت تلویزیون خودی بیشتر شود و کمتر بدان سوی آب روی آورند. آیا کاری غیر از این می‌توان انجام داد؟ درست است که بسیاری از این کارهای سیمای ما شاید فاسد باشد ولی واضح است که برنامه‌های دشمن که ما را هدف گرفته است افسد است. بنابراین باید پذیرفت که از باب «دفع افسد به فاسد» چاره‌ای غیر از همین شیوه نیست.
فعلا تا همین جا بماند.. من در باره‌ی این استدلال و البته برنامه‌های پرضرر دیگری که متاسفانه از سیمای جمهوری اسلامی پخش می‌شود و انگار به عنوان یک استراتژی برای این رسانه‌ی ملی تعریف شده است بیشتر خواهم نوشت..
