سلام به آقا سيد بزرگوار وبلاگستان

عبادتهاتون قبول
خوش به حالتون كه فرصت كتاب خوندن دارين اين روزها كه بعدازظهرهاي ما با شب پيوند ميخورن!

سه گزارش كوتاه رو تو نمايشگاه كتاب پارسال خريدم و همون موقع خوندم
راستش منم دوستش نداشتم. مخصوصا رسم الخط خاصش كه واقعا اذيتم كرده بود. نيم اسپيس گذاشتن بين فعل هاي دو جمله اي چيزي بود كه خيلي به چشمم مي اومد و اذيتم مي كرد موقع خوندن. داستانش رو هم دوست نداشتم.
برعكس روي ماه خداوند يا چند روايت معتبر كه واقعا از كتابهاي قشنگ مستور بودن، اين كتاب چنگي به دل نمي زد.

اين روزها من داستان سيستان اميرخاني رو خوندم!(يه خوره ي كتاب نميتونه هيچوقت بدون كتاب بمونه ديگه!)
با توجه به اينكه بعد از من ِ او، بيوتن بدجوري نااميدم كرده بود و قيدار هم اييي بدك نبود، داستان سيستان رو دوست داشتم.
اين نگاه نزديك به رهبر انقلاب و منش ها و كارهاشون كه خب انگار خيلي جاها ناگفته مي مونه قشنگ بود.

در اولين فرصت كتابي كه معرفي كرديد را مي خوانيم!

خدا نگهدارتون باشه