سلام و عرض ادب ....
بحث نماز و احکام بسيار بحث عظيم و گسترده ايست . صحبت از احکام که جمع حکم و مباحث خاص خود را دارد .
ولي به نظر اين بنده حقير نماز جزو شرح رسالتي است که بر گردن همه ما قرار گرفته و اضافه کاري نيست که ثوابي برايمان به ارمغان داشته باشد . وظيفه ايست براي من که در هر حال شرح رسالتم را انجام دهم مثل ما بقي مسايلي که شرح است و تمام بهانه ايي است براي عاشقي و مقيم شدن در کوي معشوق .
براي رسيدن به اين درک پند و اندرزي نمي توان يافت . بايد به بينش و درک آن رسيد و دريافت که حرکت از سمت نياز مندي به بي نيازي است و معبود يکتا به نماز من مفلوک نيازي ندارد و من هستم که واقف شوم که معبود يکتاست و حرکت من بسوي يکتايي و يک سويي با اوست . مقيم شدن در کوي او حس حضورش را به ارمغان دارد و يکي شدن را . و چه بهانه ايي از اين عاشقي بالاتر که هم کلام شويم با او و او را بخوانيم و سجده شکر را پيشکشش کنيم و در کوي او نظاره گر شيدايي و بي تنمايي او باشيم .
