سلام
حاج اقا واحدي عزيز ايام شهادت مادر شيعيان حضرت زهرا س تسليت باد.
راستش پستتون رو چندين و چند بار خوندم...
و بهش فکر کردم دوباره و دوباره...
ميدونيد؟ فکر ميکنم ما آدم ها همش نشستيم ميگيم ظاهر و باطن آدم بايد عينه هم باشه....ميگيم حجاب ظاهر و حجاب باطن...اما بيشتر زور ميزنيم تا حجاب ظاهر رو درست کنيم...
ميدونيد؟ فکر ميکنم عينه همون خونه ي کثيف و در همي ميمونه که فقط ظاهرش تميزه...اما وقتي ميري توش...ميبيني هيچي سر جاش نيست...همش به اين فکر ميکنيم که ظاهر خونمون رو چيکار کنيم...اما وقتي ميريم توي پستوي اون خونه رو نگاه ميندازيم اينقدر کثيفه که حتي رغبت نميکنيم توش بمونيم!!!!
فکر ميکنم خونه ي وجودي ما ستون نداره....ستوناش يا شکسته...يا کج و کوله و نيمه کاره است...حالا چطور ميخوايم روي اين خونه چادر بزنيم؟
شنيدم ميگن اگه نمازت اون دنيا مورد قبول باشه باقي اعمالت هم قبوله...
اما چه نمازي؟ نمازي که ما ميخونيم و مثل کلاغ به زمين نوک ميزنيم؟ نمازي که ما ميخونيم و باز هم دروغ ميگيم....غيبت ميکنيم...تهمت ميزنيم...قضاوت ميکنيم...
اين نماز همون نمازي نيست که خيلي از ما ها ميخونيم؟
مگه نه اينه که نماز معراج مومنه؟ پس چه جوريه که شيطون هم به ما ميخنده؟