خدا هميشه گلچين مي كنه.
و من هميشه به حال اين گلا غبطه خوردم...
نمي دونم چرا هميشه گلا رو بعد از بربر شدنشون مي شناسيم و افسوس كه تنها يه خاطره ازشون داريم و يه عطر دل انگيز ، اما تكرار نشدني.
اين جور وقتا فقط به خونوادشون به بچه هاشون فكر مي كنم ، من كه دلم مي گيره،دلم مي شكنه ، خدا بهشون صبر بده...
بازم نمي دونم چرا ، نحوه شهادت ايشون رو هيچ وقت نمي تونم فراموش كنم ، شايد چون دورادور ،البته خيلي دور ايشون رو مي شناختم ؟!
يا شايد چون اولين شهيدي بودن كه بارها اسمشون رو شنيده بودم و از تلويزيون هم چند بار ديده بودمشون ، اولين شهيد تو زندگيم.
من هم مثل خيلي ها بعد از برواز عجيبشون از طريق صحبت هاي بچه هاشون از تلويزيون كمي با قلب رئوف و بزرگ ايشون آشنا شدم.
قلب اين گلا الحق كه دريا بود ، واسه همين مني كه شنا بلد نيستم حتما غرق مي شم ...
با اين حال من عاشق دريام .
