سفارش تبلیغ
صبا ویژن
لوگوی سایت
http://labgazeh.persiangig
.com/image/13lab.jpg

نقل مطلب از این وبلاگ با ذکر منبع موجب سپاسگزاری است .
بازدید امروز: 79
بازدید دیروز: 74
بازدید کل: 1369058
دسته بندی نوشته ها شعر گونه ‏هایم
بـی‏ خیال بابـا
دیار عاشقی ها
دل نوشتـــه ‏ها
شعــرهای دیگران
خاطـــرات
پاسخ به سوالات
فرهنگی‏ اجتماعی
اعتقـادی‏ مذهبی
سیاست و مدیریت
قــرآن و زنـدگــی
انتقــــادی
مناسبت ها
حکایــــات
زنانـه هـــا
دشمن شناسی
رمان آقای سلیمان!
همراه با کتاب
بازتاب سفرهای نهادی


اطلاع از بروز شدن

 



گزارش های خبری
گفت‌وگو با خبرگزاری فارس
بخش خبری شبکه یک
روایتی متفاوت از حضور خدا
باز هم خبرگزاری فارس
خدای مریم! کمکم کن
ارتش مهد ادب است
سوم شعبان. جهرم
خبرگزاری کتاب ایران
سوال جالب دختر دانشجو
رضا امیر خانی و آقای سلیمان
فعالیت قرآنی ارتش
خبرگزاری ایکنا
چاپ چهارم آقای سلیمان
برگزیدگان قلم زرین
گزارش: جهاد دانشگاهی
گزارش: سانجه مشهد و دادپی
مصاحبه: خبرگزاری ایسنا
مصاحبه: سبک زندگی دینی
گزارش: همایش جهاد دانشگاهی
مصاحبه: وظیفه طلاب
پیشنهاد یک بلاگر
شور حسینی ـ شهرزاد


زخمه بر دل.. ناله از جان



کیرُش کی رود؟

چهارشنبه 92 خرداد 29

هرچند بالاخره به جام جهانی برزیل رسیدیم اما نباید این افتخار را ناشی از مربی‌گری و توان فنی آقای کی‌رُش گذاشت. نگاهی به بازی‌های تیم ملی در این گروه نشان می‌دهد که بسیار ضعیف و بی برنامه شروع کردیم و اگر در سه بازی خردادماه به پیروزی رسیدیم و به جام جهانی صعود کردیم همه و همه ناشی از تعصب و تکنیک‌های فردی بازی‌کنان بود نه از تاکتیک تیمی و شطرنج بازی آقای کی‌رُش...

الحق و الانصاف نباید نقش مربی تیم ملی کره را هم در پیروزی دیروز تیم ما در اولسان نادیده گرفت. اگر آن مزخرف گویی و توهین او به ایرانی‌ها نبود معلوم نیست بچه‌ها اینگونه غیرتی بازی می‌کردند و شهد شیرین پیروزی را به کام ملت می‌ریختند... بگذریم که نه موقعیت مناسب گل داشتیم و نه برنامه‌ای برای پیروزی چیده بودیم اما در مقابل، کره‌ای‌ها هم خوب برنامه داشتند و هم خوب حمله کردند و تنها شانس نداشتند تا یکی از این همه حمله‌شان به گل تبدیل شود.


آقایان! شما را به خدا به خود بیایید و این صعود را پای مربی پرتغالی تیم ملی ننویسید و افتخار نشستن بر سکوی ایران در برزیل را به او ندهید. آقایان! به صعود نگاه نکنید و برای مردم با احساس کشورمان از کی‌رُش قهرمان نسازید.

آقایان! باز هم تکرار می‌کنم که این صعود، تنها به خاطر تکنیک‌های فردی و غیرت بازی‌کنان ما بود و اینکه بازی به یازی مسنجم‌تر عمل می‌کردند. یعنی بعد از آن نتایج ضعیف و حتی شکست مقابل لبنان که فوتبال ایران تحقیر شد، طبیعی بود که بچه‌ها روز به روز بهتر بشوند و اگر من هم که هیچ مربی‌گری بلد نیستم بودم و بچه‌ها را به حال خودشان می‌گذاشتم همین نتیجه را می‌گرفتیم.


آقایان! من بارها در همین وبلاگ گفته‌ام که مربی خارجی ناجی فوتبال این کشور نیست و نمی‌تواند باشد؛ مخصوصاً از نوع کی‌رُشش... 
خدایا‍ کی‌رُش کی رود؟