سيد عزيز

من از خدا نميترسم . دلم عجيب آرامشي دارد وقتي نميتوانم از مهرباني مطلق بترسم . شايد زياد منطقي نباشد اين شعر ، اما قلب مرا به وادي اطمينان ميبرد :

شرمنده از آنيم كه در روز مكافات

اندر خور عفو تو نكرديم گناهي

همه اينها اما البته به اين معنا نيست كه تقواي شما را در ترس زيبايتان از خدا و خدا ناترسان نميفهمم .

آيا از منهم ميترسيد ؟