سلام استاد
در اين آشفته بازار ادب همه به دنبال نوآوري هستند و اين خيلي خوب است اما در صورتي که محملي درست و منطقي براي اين کارشان داشته باشند. ده ها کتاب و مطلب بنويسند و در هر کدام از آنها تجربه اي نو بيندوزند و اين تجربيات را به کار ببندند و در انتهاي کار پس از پشت سر گذاشتن تجربه هاي بسيار و مطالعه فراوان در ادبيات ايران و جهان طرحي نو در اندازند

سلام

سلام

سلام به آقا سيد بزرگوار وبلاگستان.

اين كتاب رو نخوندم ..
ولي عجيب با اين رسم الخط ها مشكل دارم، به قول شما نوع نوشتن اميرخاني چون يك دسته، به هر حال آدم باهاش كنار مياد، ولي اينطور نوشتن، منو ياد سه گزارش كوتاه از نويد و نگار مصطفي مستور انداخت.
فعل هاي دو قسمتي رو مثل رفته است،‌ (رفته‌است) نوشته بود.
حتي سه قسمتي ها رو هم به هم چسبونده بود و واقعا براي من آزار دهنده بود.

حالا اين دوستان نويسنده چرا اين طوري مي نويسن و هدفشون چيه، الله اعلم.

خدا نگهدارتون باشه

سلام. خواستم فقط بگم که من در جلسه اي که خود آقاي اميرخاني حضور داشتند از ايشون شنيدم که براي اين کارشون که به نظر خيلي قاعده مند بود دليل مي آوردن و اون اينکه فارسي زبانان ر و به اين نکته توجه بدن که ما خيلي پسوند ها و پيشوند ها و ... در زبان فارسي داريم که با ترکيب آنها مي توانيم کلمات نو بسازيم و در نتيجه از کلمات دخيل انگليسي و عربي کمتر استفاده کنيم. و فکر کنم خيلي از اين مثال هايي رو که شما زديد در مورد آقاي اميرخاني صدق نمي کنه. ايشون بيشتر تأکيدشون روي جدا نوشتن کلمات دو قسمتي مثل دانش‌جو، راه‌نمايي، گوش‌زد و غم‌بار، کنج‌کاو، لب‌خند، خرم‌شهر و رخت‌خواب هست و سعي مي کنن همه جا اين نکته رو رعايت کنن و به نظر من هم اين دليلي منطقي پشتش هست ولي من هم مثل شما خيلي از اين رسمالخط هاي آقاي کرميار رو قبول ندارم ولي رسم الخط آقاي اميرخاني رو مي پسندم.