اي به اميد کسان خفته! ز خود ياد آريد

تشنه کامان غنيمت! ز احد ياد آريد

سر به سر باديه بازار هياهو شده است

سنگ گور شهدا سنگ ترازو شده است

گر چه مرحب سپر انداخته، خيبر باقيست

بت مگوييد شکستيم، که بتگر باقيست

ره دراز است، مگوييد که منزل ديديم

نيست، اين پشت نهنگ است که ساحل ديديم

ره دراز است، سبک تر بشتابيم، اي قوم!

خصم بيدار است، يک چشمه بخوابيم، اي قوم!

نه بنوشيم از اين رود، که زهرآلوده است

غوطه بايد زد و بگذشت که پل فرسوده است

واي اگر قصه ما عبرت تاريخ شود

خيمه قافله را دشنه ما ميخ شود

واي اگر بر در باطل بنشيند حق ما

واي اگر پرده تزوير شود بيرق ما

خيمه بگذار و برو، باديه توفان جوش است

کوه، آتش به جگر دارد اگر خاموش است

فتنه مي بارد و سنگين، ز در و ديوارش

هر که اينجا خفت، سيلاب کند بيدارش

مي رويم امروز با صاعقه هم پاي سفر

گردباديم و ز سر تا به قدم، پاي سفر