سلام و تبريک

درست توي لحطه هايي که زمزمه ميکني "همه چي آرومه، من به تو دل بستم" و هم شادي از دل سپردن و هم يه کمي دلت قرص ميشه و دلواپسيهات کم رنگ ميشه يه دفعه انگار زمين زير پات خالي ميشه و معلق ميشي تو آسمون ...

اين تغيير هم ناگهانيه و هم آرام... اصلا متوجه نميشي و يادت ميره گامهاتو روي زمين ...

وقتي يه جاهايي زمين ميخورم روي اين زمين خاکي وقتي زخمي ميشم و درد ميشکم ناراحت نميشم اما وقتايي که معلق ميشم مثل بي حسي ميمونه و درد . ميدوني که بي حسيه اما حسش نميکني...

نميدون چرا اين معلق بودن توي خلا اين قدر طولاني شده و چشماني که نميبينندو عادت کرده اند به تاريکي و شوقي براي رسيدن به نور را ندارند.

مستاصلم به توان بي نهايت از دست خودم و خسته و