بسم الله الرحمن الرحيم-سلام عليكم-كسي چه ميداند همسر يك شهيد كه با داشتن دو فرزند، تن به ازدواج نداده، اكنون كه پس از بيست سال، فزرندانش را به خانه بخت فرستاده، چه دردهاي ناگفته اي بر دل دارد؟ كسي چه ميداند كه براي مادر مفقود الاثر، صداي زنگ منزل، هنوز چراغ اميدي است، كه چه زود به خاموشي مي گرايد...كسي چه ميداند اين نفسهائي كه ما به آرامي و سلامت در سينه خود فرو مي بريم، براي آن جانباز شيميائي هر كدامش يك زخم است، بر روح و روان خود و اطرافيانش...به اندازه شهيدان و جانبازان و آزادگان... كه نه.... به اندازه دردهاي بيشمار هر يك از آنان ، پدر و مادر و همسران و فرزندانشان....مسئوليت بر دوش داريم...(بر گرفته از وبلاگ مدير)
التماس دعا
يا حق
