سلام پسر عموي عزيز.
گاهي بايد کم بود. همين. يک سالي در قاصدکم نخواهم نوشت. خواهم بود اما در قاصدکم سکوت. قاصدکم چند صباحي است که در بند است. بايد سکوت کنم تا رها شود.
سال ديگر در همين حوالي و در همين روزها دوباره خواهم سرود شعر بودن را!
هنوز صبورم و هنوز هستم.
مي خوانمتان. به يادتون هم هستم. شما هم قاصدک رو فراموش نکنيد.
