سلام. خوشحالم كه افتخار داديد و بالاخره وب من هم تشريف آورديد.
انشالا كه پدر محترم بهبود پيدا كردند.
من مطلب رو نخوندم. چون با ديدن عكس فقط گريه كردم.
منم 2 ماه پيش به آرزوي ده سالم رسيدم و مشرف شدم.
با اجازه لينكتون مي كنم.
سبز باشيد... التماس دعا كه محتاج دعام.
سلام
آقا سيد
من اولين باريه براتون كامنت ميزارم
ولي خيلي سرزدم به وبلاگتون
منو به سه سال پيش برديد كه براي آخرين بار چشمم افتاد به بيت خدا - ولي ديگه قسمتم نشد دوباره برم
ولي الان خودم را تو مكه تصور كردم
التماس دعا
_ سلام.
_ چطوري رفيق؟ خوشحال شدم كه اومدي، حتما هنگيده بود كه امضاي الكترونيكيش كار نميكرد، شايدم مال سرعت اينترنت بوده،به هر حال فداي سرت و براي دعا هم متشكرم، شاد باشي.
_ موفق و خوشبخت باش . اين يه دستوره.
چه زسبا وصف كردي من كه نديدم انجا را اما به ياد مشهد افتادم بعد از چند سال 2هفته پيش انجا بودم برعكس قديما دوست داشتم انجا را
دلم براي ان كنج تنگ شد
وداع سخته....
خدا كنه وداع ها زياد طول نكشه....
هرگز حضور حاضر غايب شنيده يي؟ من در ميان جمع و دلم جاي ديگر است
هرگز حضور حاضر غايب شنيده يي؟
من در ميان جمع و دلم جاي ديگر است
در بار معنوي اين سفر، سيد بزرگوار نقش ويژه اي براي شخص من کمترين داشتند، همين که حس مي کردي اينجا و در خانه خدا کسي را داري که مي تواني مثل يک مرجه به او رجوع کني و درد دل کني دلت را آماده مي کرد که به خدا بپيوندي ...
حاج آقا... دل ما هم هنوز آنجاست.. اما دنيا و تعهدات صرفا دنيويش را چه کنيم؟
سعيده
هم لحظه ي وداعم بود.......
