منم سرگشته‌ي حيرانت اي دوست
دلــي دارم در آتــش خـــانه کــــرده
ميـــان شعـــله هـــا کـاشانه کـرده
دلـــي دارم که از شــــوق وصـــالـت
وجـــودم را ز غـــم ويـــــرانه کــرده
مـــن آن آواره‌ي بشــکسـته حــالـم
ز هجـــرانت بـــتـــــا رو بـــــر زوالـم
منــم آن مـــرغ ســـرگــردان و تنهـا
پريشــان گشته شد يکبـــاره حـالم
پـــريشـــانم پــريشـــان روزگــــــارم
مــن آن ســرگشته ي هجــر نگارم
کنــــون عمـــريست بـا اميد وصـلت
درون سينـــه آســـــايــش نــــدارم
ز هجـــرت روز و شـب فــريـــاد دارم
ز بيدادت دلـــي نـــــاشــــــاد دارم
درون کوهــســـار سيـنـه ي خــــود
هـــزاران کشـــته چـون فـرهاد دارم
چـــــرا اي نــــازنيــنم بـــي وفـــايي
دمـــا دم بــــا دل مـــن در جفــايـي
چــــرا آشـفــته کــــردي روزگــــــارم
عـــزيــزم دارد اين دل هـــم خدايي