در تمــام لحظـــه هــايـم، هيچ کس
خـلــــوت تنهـايـــي ام را حس نکرد
آسمـــــان غــــم گرفتـــه، هيچ گاه
برکـــه ي طوفانــي ام را حس نکرد
او که سامان غزل هـــايم از اوست
بي سر و ساماني ام را حس نکرد
هيچ کــس حيراني ام را حس نکرد
وسـعت ويـــرانـــي ام را حس نکرد
در ميــــان خنـــده هـــــاي تلـخ من
ديـــده ي بارانــــي ام را حس نکرد
از ميـــــان آشنـــايـــان، هيــچ کس
گريــه ي طوفانـــي ام را حس نکرد
او کـه با آغــــاز من فانــــوس بـــود
لحظـــه ي پايانـــي ام را حس نکرد