در فلق بود كه پرسيد سوار آسمان مكثي كرد
رهگذر شاخه نوري كه به لب داشت به تاريكي شنها بخشيد
و به انگشت نشان داد سپيداري و گفت: نرسيده به درخت كوچه‌باغيست كه از خواب خدا سبزتر است و در آن عشق به پرهاي صداقت، آبيست