سلام عليكم برادر عزيزم آقا سيد

البته فرموده که پناه ببريم به او از شر حاسد زمانيکه حسد مي ورزد ، ولي همانطور که فرموده ايد دل ( مومن ) هم در امانست .

اميدوارم که به مرحله ي عقلي آن هم برسيم ان شاءالله تعالي .

بله درست اينکه حسود سودي نمي برد ، ولي اينکه شرش بقول شما به ( هيچ ) نمي رسد يعني چه ؟ آيا يعني (دل) هم نداريد ؟ که (به خدا داده ) باشيد ؟ بقول بعضي (بيدل) ؟ که بقول شاعر (خدا با او بود ) ؟!

خلاصه اينکه مثلا شکسته نفسي هم حدي دارد و چيزي که حد ندارد يکي هستي است و بقول بعضي کمثل هستي يکي هم نيستي و بعبارت ديگر ليس که کمثل (ه) شئي .