به نام خدا
هميشه و براي همه روزهايي مي رسه كه آدم خودش رو در ميان كلاف سر در گم كارها و وقت كم اسير مي بينه. مي دونين علت اصليش مطالبات ما از خودمونه. گاهي بجا و مفيده گاهي هم از خودمون بيش از اندازه انتظار داريم. البته خوبه كه آدم هميشه به اوني كه هست اكتفا نكنه و از خودش زياد بخواد اما اين هم يه حدي داره. گاهي هم مي شه با كمي آرامش و عقب نشيني از برخي خواسته ها به صورت موقت، اين كلاف رو باز كرد و بعد دوباره با آرامش و وقت بيشتر به سراغش رفت.
بي بركتي وقتهامون كه حرف حقيه اما يه دوست داشتم كه مي گفت هر وقت زمان كم آوردي و كارات تنظيم نشه مي شد، صبح يه ساعت زودتر پا شو! البته اين در مورد من صادقه نه اونايي كه بين الطلوعين ها رو هميشه بيدارن.
اما اميد داشته باشيم به ماه مبارك كه در پيشه و در بركت بي نظير.
اميد كه هميشه گرفتاري هامون ما رو به مولا نزديكتر كنه.
يا علي.ع
