پرواز ميكني آرام ...

آرام و پر از آرامش ...

با لبخندي دلنشين نگاهي به پايين مي اندازي ...

به دوستانت ... يارانت ... خانواده ات ...

همه در غم فراقت مي سوزند ... عزادارند ...

شيون مي كنند ...

دلتنگي غريبي بر قلبشان سايه افكنده ..

جاي خاليت را مي بينند ...

روزهاي با تو بودن را مرور مي كنند و غم دوري بيشتر آزارشان مي دهد ...

مي دانند تو در بهترين جايگاه هستي ...

در كنار پروردگارت آرام گرفته اي ...

اما نبودنت را ... نديدنت را تاب نمي آورند ...

حق دارند ...

با مهرباني هايت ... با دلسوزي هايت ... با درسهايي كه به آنان دادي چنان در خانه ي قلبشان جاي گرفته اي كه ...

خاطره ي رشادتهايت در دفاع از اين آب و خاك هيچ گاه از ذهن تاريخ پاك نخواهد شد ... مرد هميشه تيزپرواز آسمانهاي آبي ايران ...

از خدا براي تمام آنهايي كه در هجرت مي سوزند صبر بخواه كه اكنون تو به خدايت نزديك تر از هر زمان ديگري هستي ... كه براي هميشه نزديك بودن به او پرواز در آسمان آبي را انتخاب كردي ...

روحت شاد و قرين رحمت پروردگارت باد ...