ناگاه

گذشت بادي شتابناك

در گذر گاه زمان

بر تارو پود هستي مان

اي پيچك سرد دريا

پس مانده ي لاشه ياد گمشده ي دوست را

در سفرت بر آسمان نيلوفرين

كنار سفره ي آوار آفتاب نديدي؟!!!