سلام خدمت آقا سيد بزرگوار .

نكته ي بسيار مهمي بود و آموزنده . شايد اين برداشت اشتباه از مفهوم به خاطر مراجعه به منابع اشتباه بوده . شايد درك نادرست بوده و خب در كنارش هم اينكه تا همين حد از دوري جستن از دنيا هم تا جاهايي آدم رو جلو ميبره حتي اگه صحيح نباشه و خب شناخت راه درست خيلي هم ساده نميشه . وگرنه منابع در دسترس از ائمه (ع) همه روي اين موضوع تاكيد دارن و شايد از روي زندگي نقل شده اينطور ابهام شه كه بعضي مواقع حتي بعضي ها اين سوال رو ميكنن كه چجور يكي از ائمه اينقدر دارايي داشته . يعني تبليغات ديني انگار كه اينجور جا افتاده باشه كه براي جدايي از دنيا بايد نداشت . روايت ميكنن از امام حسين (ع) كه شخصي رو به خانه بردند و وارد اتاق شخصي خود ايشون شدند . فرد يك گليم و شرايط سخت و دشوار و غذاي ساده رو كه ديد براش اين سوال پيش اومد كه آيا براي خانواده زحمت نميشه و امام (ع) فرد رو به اتاق محل اقامت همسرشون بردند .در اون اتاق شرايط آسايش زندگي ژرده هاي زيبا و اتاقي آراسته و راحت براي يك زندگي مساعد عادي فراهم بود . و تاكيد امام بر اين بود كه شخص خودشون ميل به اون زندگي دارن و به خانواده سخت نميگيرن و بايد آسايششون و تامين كنن . و . . .

خيلي استفاده كردم از مطلبتون مثل هميشه . و متشكرم .