اين دقيقه هاي مبهم.اين ثانيه هاي گيج اين لحظه هاي گنگ مرا به سمت چيزي مي برد كه نمي دانم چيست. گناه ما نبود. ويراني را هيچ انتهايي نيست. دست هاي ما اما وسعتي به اندازه تمام آبي ها دارد. ريشه هامان جايي دور تر از انتهاي ويراني در هم خواهد پيچيد. سبز خواهيم شد سبز. شاخه هامان آسمان را نوازش خواهد كرد. سبز مي مانيم در بهاري كه هيچش پاياني نيست. جاودان سبز. ارتفاع مان هرزگي اندي شه هاي پست را بر نمي تابد. بيا وسعتي به اندازه ي خودمان داشته باشيم.(پرواز كن هميشه پرواز كن)

مريم بيدختي.