باز باران

با ترانه

با گوهر هاي فراوان

مي خورد بر بام خانه

من به پشت شيشه تنها

ايستاده :

در گذرها

رودها راه اوفتاده.

شاد و خرم

يک دوسه گنجشک پرگو

باز هر دم

مي پرند اين سو و آن سو

مي خورد بر شيشه و در

مشت و سيلي

آسمان امروز ديگر

نيست نيلي

يادم آرد روز باران

گردش يک روز ديرين

خوب و شيرين...

ياد باد آن روزگاران ياد باد ...