سلام به آقا سيد بزرگوار وبلاگستان

كلي عقب مونده بودم ...

اول از همه كه زيارتتون قبول ...

ما رو كه از دعا فراموش نكردين ...

واقعا سعادت ميخواد بودن توي اون مكان مقدس توي اون ايام عزيز...

خب آقا سي خداي بزرگ آسمونها بايد به بعضي از بندگان خاصش يه جور ديگه بگه كه دوستشون داره ...

خوش به حالتون بنده ي خاص خدا ...

لذت اين سفرهاي معنوي بي مقدمه رو خيلي دوست دارم ... آدم احساس ميكنه يه نيروي بزرگ تو رو خواسته ... طلبيده ...

هنوز طعم شيرين سفر مشهد آبان گذشته توي دلمه ...

براي همين ميتونم يه جورايي اون احساس خاصتون رو درك كنم ...

دل نوشته ي توي حرمتون چقدر دلنشين بود ...

نمايشگاه كتاب و مثل هميشه كاستي هاي اون ...

يه سري كتابها توي صف مجوز گرفتن مي مونن و يك سري ديگه با اين وضعيت چاپ ميشن ...

پست آخرتون هم كه محشر بود آقا سيد

واقعا با خوندن اين پيامها و در واقع بهتره بگم پيغام - پسغام ها يه لحظه يه چيزي توي وجود آدم مي لرزه

و اگه يه كمي آدم احساساتي و زود باور ميشه ... نتيجه اين ميشه كه خيلي سريع پخش ميشه

توي مورد جالبي كه اين اخيرا ديدم، يه تسبيح هم همراه اون كاغذ ضميمه كرده بودن ! و بايد بعد از عمل كردن به يه سري كارها و انجام يه سري ذكرها و نمازها 14 تا دست نوشته از اون كاغذ به همراه 14تا تسبيح به 14 نفر ديگه بدين !

كاش چشمهاي بيناي بيشتري براي ديدن اين مشكلات ريز كه وقتي جمع بشن ميتونن مشكلات بزرگتري رو به وجود بيارن وجود داشت ...

خدا نگهدارتون باشه