سلام سيد جان!
هنوز ياد پير و مرادم كه از نا اهلان و نامحرمان زنهارمان مي داد در تمام وجودم زنده است و تلخي نسيان حافظه ي عليل آنان كه مدعي طلبكار اين نظام مقدسند... بگذار بگذرم... ساعتي نيست كه از غرقاب اشك فارغ شده ام... مپسند كه در گرداب حسرت و غصه ي سفر بي بازگشتش غرق شوم و حراميان آسوده بر ساحل امن را كه مكارانه نظارهام مي كنند به سوز درون خويش شادمان كنم...
براي تو كه شامه ات هنوز از شميم ياس سرشار است، قصه اي از مدينه دارم... نه اين فاطمه... آن فاطمه! خود بخوان و ببين... يا علي