هر كلمه را اشك ميريزم و ميخوانم.هر كلمه دلم رو ميسوزاند.حتي سه نقطه ها كه انگار همه چيز را مرور ميكنند...و حالا اشك ميريزم كه چقدر از اشكهايي كه ريختم براي شوق زيارت مسجدالنبي و چقدر براي غريبي پيغمبر و چقدر براي غربت ائمه بقيع و چقدر براي دوري امام زمانم...و چقدر شرمنده ام كه اگر بيشتر از همه براي خودم گريسته باشم...براي گنه كاريم...براي نادانيم...و براي فرصت كمي كه دارم.اميدوارم هر چه زودتر با معرفت بيشتر مسافر اين سفر با همسفري مثل شما باشم